6 Şubat sabahı 04:17’de salonda televizyon izlediğim sırada hissettiğim sarsıntı ile birlikte her biri ayrı odada uyuyan eşim, kızım ve oğlum da sarsıntıyı hissedip endişe ile yanıma geldiler. Hatta bir müddet sarsıntıyı salonda birlikte hissettik. Deprem geçtiğinde aileme bir yerlerde çok güçlü bir deprem yaşanmış olmalı dedim. Çünkü deprem bölgesi olmayan Trabzon’da bile sarsıntı bu kadar güçlü hissedildiyse ülkemin başka bir yerinde belki de yer yerinden oynamıştı. Televizyondan depremin şiddeti hakkında bilgi edinmeye çalıştık.

     Gün ışırken ne kadar büyük bir felaket yaşadığımızı öğrenmeye başladık. Birkaç gün içinde depremin boyutları iyice belirginleşmeye başladı. Arama-Kurtarma konusunda uzman olan insanlar, deprem sabahı o bölgelere doğru yola çıktı. Her ilde oluşturulan yardım merkezlerine akla gelebilecek her türlü yardım malzemesi geldi. O merkezlerde gelen yardım eşyalarını tasniflemek için birçok gönüllü gece-gündüz demeden uzun süre çalıştı. Toplanan yardım malzemeleri en kısa sürede kamyonlarla deprem bölgelerine sevk edildi. Bu süreçte insanın gözlerini dolduran yardımlar geldi. Herkes imkanları ölçüsünde katkı yapmaya çalışıyordu. Kimi ahırındaki ineği/koyunu, kimi çocuk kumbarasındaki parayı, kimi kefen parasını depremzedelere bağışlıyordu. Her yöre, kendi bölgesine özgü bir şeyler gönderiyordu.

     Kendi ilçem Köprübaşı’nda depremzedelerin en önemli ihtiyacı olan barınma sorununu çözmek adına ahşap konteyner kent yapımına başlandı. Ancak bu yardımı çok daha anlamlı kılan, hazırlanan bu 30 konteyneri kendi imkanları ile Malatya’ya götürüp -10 derece soğukta 4 gün içerisinde kuran 25  gönüllünün  emeğiydi.

     Bu süreçte ben de kendi adıma ayrıca ne yapabilirim diye düşündüm. Deprem bölgesine gitmek, bu felaketi yaşayan dostlarımla acıyı paylaşmak, uzun zamandır orada fedakarca çalışan görevlilere moral-destek olmak adına arkadaşım Yusuf ile birlikte çarşamba sabahı yola çıktık.  Çıkarken geceleri arabada geçireceğimizi düşünerek, battaniyelerimizi de yanımıza aldık. Gümüşhane/Erzincan/Tunceli/Elazığ yolunu takip ederek Malatya’ya vardık. İnsan deprem bölgesini bizzat görünce felaketin büyüklüğünü çok daha iyi anlıyor. Şehirde birçok yerde binalar yıkılmıştı. Şehrin bazı bölgelerinde binalar ayakta iken bazı bölgelerde tamamen yıkılmıştı. Enkazı henüz kaldırılmamış yerlerin tamamında güvenlik görevlileri vardı. Üniversite arkadaşlarım Soner ve Ömer Faruk’un avukatlık bürolarının bulunduğu tamamen çöken binanın enkazında arkadaşlarım ile buluşup üzüntülerine ortak olmaya çalıştık. Enkazda üç kişi de yaşamını yitirmişti. Şehirde depremde zarar gören, yıkılan yerleri gördük. Ankara’dan Gençlik ve Spor Bakanlığından gönüllü gelen Bilal Başer Bey ile görüşüp moral, destek olduk. Akşam da depremi bizzat yaşayan ve özveri ile yaraları sarmaya çalışan, ilk görev yerinde komşu ilçemizin kaymakamlığını yapan sayın valimiz Hulusi Şahin ile görüşüp üzüntülerini paylaştık. Daha sonra Malatya’daki deprem yaralarını sarmayı üstlenen Balıkesir Büyükşehir Belediye Başkanı Yücel Yılmaz ve ekibi ile buluşarak onlara da destek olmaya çalıştık. Geceyi Malatya’da geçirdikten sonra ertesi güne, koordinatör Valiliğini bacanağım Sivas Valisi Yılmaz Şimşek’in yaptığı Doğanşehir’e giderek başladık.

    Doğanşehir, depremde çok hasar görmüş. Vali Bey deprem olduğu günden beri konteynerde kalarak ilçenin deprem yaralarını sarmak için fedakarca çalışmakta. Vali Bey ile birlikte ilçede Köprübaşı halkı tarafından  kurulan Ahşap konteyner kente gittik. Daha sonra Erkenek köyünde depremzedeler ile görüştük Ardından Nurhak üzeri Elbistan’a geçerek Balıkesir’den tanıştığımız Elbistan Belediye Başkanı Mehmet Gürbüz Bey ile görüşüp acılarını paylaşmaya çalıştık. Nurhak üzeri yol güzergahında deprem ciddi hasarlar oluşturmuş. Dağlardan büyük kayalar yuvarlanıp yola zarar vermiş. Tren yolunu tahrip etmiş. Hatta raylardaki hasar nedeniyle bir trenin yolda kaldığını gördük. Elbistan ikinci depremin merkez üssü olmasına rağmen depreme gündüz vakti yakalandığı için can kaybı diğer illerimize göre daha azdı ama şehirde hasarlı bina çok fazlaydı. Oradan Afşin’de sınıf arkadaşım Av. Bülent Naci’ye uğradım. Bir bürosu ve kiradaki bir evi yıkılmış, akrabalarından kaybettikleri olmuştu ama depremzede olmasına rağmen eşi ile birlikte başka yöredeki deprem mağdurlarına  yardım gönderiyordu.

     Elbistan’dan Kahramanmaraş’a geçtik. Kardeş şehriniz Kahramanmaraş’ta da lokal olarak bazı yerler tamamen yıkılmıştı. En büyük hasar da Trabzon Caddesi ve çevresindeydi. Kahramanmaraş’ta Çanakkale’den yardıma gelen dostumuz Astsubay Zihni Gür Bey ile görüşüp kolaylıklar diledik. Ardından Adıyaman/Gölbaşı’na geçerek koordinatör Vali olarak görevlendirilen Tokat Valisi Numan Hatipoğlu ve eski Köprübaşı Kaymakamı Uğur Tutkan Bey ile görüşüp kolaylıklar diledik. Ardından Adıyaman’a geçerek Trabzon’dan gelen sağlık ekibinden Halit Kahveci Bey ile görüştük. Geceyi Adıyaman’ da araçta uyuyarak geçirdik. Gölbaşı ve Adıyaman’da da deprem ağır hasarlar bırakmış. Özelikle Adıyaman’ın bazı semtleri tamamen yıkılmıştı. Ertesi gün Adıyaman’da Sürmene Orman İşletme’den Vural Ayar ve Sürmene Gençlik Spor İlçe müdürü Kaan Seymen ile bir araya geldik. Kaan müdür depremin ilk gününden beri aralıksız çalışıyordu.

     Adıyaman’dan Gaziantep’e geçtik. İl merkezi genelinde deprem çok belirgin değildi. Ardından Nurdağı’na geçtik. Yıkım ve can kaybı Nurdağı’nda çok fazlaydı. Koordinatör Şırnak Valisi Osman Bilgin’e uğradık. Yeni bir çadır şehir, yaşam alanı oluşturmuştu. Ardından Osmaniye’ye geçerek Karaman’dan görevli gelen Bayındırlık görevlisi Ali Öztürk ve arkadaşları ile buluştuk. Osmaniye’de kısım kısım yıkılan binalar vardı. Ardından Arsuz’da  sınıf arkadaşım Av. Safa ve Burta ile buluştuk. Safa ve ailesi depremi Hatay’da yaşamış ve aile yakınlarını kaybetmişti. Hatay’da evde kalamadıkları için Arsuz’da  bir dostlarının yazlık evinde kalıyorlardı. Ardından Hatay il merkezine gittik. En çok hasar alan yer Hatay’dı. Evlerin tamamına yakını hasarlı idi. Bazı bölgelerdeki binalar tamamen yıkılmıştı. Gece Giresun ve Trabzon’dan gelen özel harekat ekibiyle oturarak onlara destek olmaya çalıştık. Ardından afet koordinasyon merkezinin bahçesine giderek geceyi arabada geçirdik. Ertesi gün şehri tekrar dolaşırken Zile’den komşumuzun oğlu özel harekat polisi Yasin ile sokakta tesadüfen karşılaşıp sohbet ettik. Daha sonra Aydın Valiliğinin deprem bölgesine kurduğu yörük çadır kenti ziyaret ettik. Sonrasında Kırıkhan’da geçen hafta vefat eden değerli Ağabeyimiz Nihat Ersoy’un ailesine taziye ziyaretinde bulunduk. Oğlu Fatih ile kabrine gidip dua okuduk. Ardından Kırıkhan Başsavcımız Osman Bey ile görüştük. Adli işlemler adliye bahçesinde devam ediyordu. Kırıkhan Sanayi Odası Başkanı Numan Bey ile görüşüp geçmiş olsun dileklerimizi ilettik. Kırıkhan ve İslahiye’de de büyük hasarlar oluşmuştu.

     Kahramanmaraş üzeri tekrar Elbistan’a geçerek uzun zamandır özveri ile Elbistan’da çalışan Trabzon Büyükşehir Belediye Başkanı Murat Zorluoğlu Başkanımız ve ekibiyle buluştuk. Depremin ilk gününden beri Elbistan’da özveri ile çalışan kuzenimin oğlu Hakan Uzun ile görüştük. Ardından koordinatör kaymakam dostlarımız  Mehmet Tunç, Olgun Öner ve Cafer Ekinci Bey’lerle bir araya gelip onlara kolaylıklar diledik. Daha sonra tekrar Doğanşehir’e Yılmaz valimize uğrayıp çayını içtikten sonra Malatya  merkeze dönüp geceyi Malatya’da geçirdik. Ertesi sabah Trabzon il Milli Eğitim müdürümüz Burak Fettahoğlu ve ekibi ile görüştük. O da ilk günden beri özveri ile çalışmakta. Birlikte Malatya’da oluşturdukları anaokulunu gezdik. Dönüş yolunda depremden etkilenen Malatyalı hakim adayımız Nevin Hanım ve ailesi ile görüşüp geçmiş olsun dileklerimizi ilettik. Akşam üzeri akrabamız Bayburt İl Emniyet Müdürü Nihat Uzun’a uğradık.

     Akşam 21:30’da evdeydik. Zorlu ve yorucu bir seyahatti. Depremi yaşayan veya deprem bölgesinde görevli olanlara küçük bir moral olabilmiş, acılarını ve zorluklarını biraz olsun paylaşabilmiş isek ne mutlu bize…