KAMYON

    Bazı insanlar için ekmek teknesi, bazıları içinse sadece bir nakliye aracıdır kamyon. Ama bizim ve bizim gibi sürekli yer değiştiren meslek mensupları için çok daha farklı anlamlar ifade eder kamyon.

   Görev yaptığımız bir yerden başka bir yere atandığımızda tüm eşyalarımızı gelen kamyona sığdırmaya çalışırız. Bazen rahatlıkla sığar, bazen çok zor alır eşyayı. Eşyayı yükleme tamamen bitip kamyon gideceği yere hareket ettiğinde giden aracın arkasından öylece bakakalırım. Mümkünse aracın fotoğrafını çekerim. 

     Kamyona yüklenen sadece eşya değildir. O şehirdeki tüm sevinçler, acılar, hayatımızdaki ilkler,  mutluluklar ve yaşanmışlıklar da o kamyonla gider. Tabi ki hiçbiri unutulmaz. Her zaman belleğimizde, anılarımızda canlılıklarını korurlar ama o kamyon o şehirde kurduğumuz düzenin son bulduğunun tecellisidir.  Adeta bir üniversite eğitiminin başarı ile sona erdiğini ortaya koyan mezuniyet belgesi gibi.

       Bir meslek büyüğümün dediği gibi yaşamımız kaplumbağanın yaşamı gibidir. Bizim kaplumbağalarımız, bizi nakleden kamyonlarımızdır. Evimizi sırtımızda taşır, uygun görülen yerde durur ve kabuğumuzu evimiz olarak kullanırız. Bizim kazandığımız para da taşındığımız yerdeki boyacıya, tamirciye, televizyoncuya, mobilyacıya, nakliyeciye gider.

     Herkesin farklı bir taşınma hikayesi olduğu gibi, her taşınmadaki kamyonun da ayrı bir hikayesi vardır elbette.Bazen eşyalar hiç hasarsız gelirken bazen çok ciddi hasarlarla kamyonlar eşyaları nakleder. İlk görev yerindeki eşyalarımı taşıyan kamyonun - bekar olmam nedeniyle az olan eşyalarımı- yolda giderken başka bir müşteri bulması nedeniyle yol kenarında bırakıp gitmesi en ilginciydi belki. Sonra başka bir kamyon kiralayıp eşyaları yolda bırakılan yerden alıp göndermiştik.

    Kamyonun yaşamımızdan götürdükleri gibi getirdikleri de çok.  Başka bir şehirde, başka bir yaşam kurmamızı sağlayanlar da kamyonlar. Eşyalarımız ile çoğu zaman özdeşleşiyoruz. Bazı eşyalarda ne çok anımız, ne çok yaşanmışlıklarımız var. Hiç bilemediğimiz, görmediğimiz bir şehre gittiğimizde bize en yakın, en tanıdık olan eşyalarımız olur. Belki onlar sayesinde farkında olmadan o şehre çok daha kolay alışıyoruz. Hiç bilmediğimiz bir şehirde on yıldır kullandığımız yemek masası, yirmi yıldır kullandığımız yatak odası en tanıdık, bizlerle özdeşleşen, halen anılarımızın üzerinde olduğu, adeta yaşadığı eşyalar. Bazen bir halı veya sehpa bizim için ne çok şey ifade eder. Çocuklarımız ilk adımını onun üzerinde atmış, kafasını o sehpaya vurmuş, o kanepeden düşmüştür. Bazen halının püsküllerini kesmiş, bazen üzerini boyamıştır. Bazen taşındığın evin kapısına çocuğun parmağı sıkışmıştır.  Bazen evin bahçesinden üzeri tamamen ıslanmış, tamamen çamur halde gelmiş bazen de bir yerlerden düşüp kolu, parmağı kırık, çenesi yarılarak gelmiştir. Tüm bu yaşanmışlıklar o giden kamyonla birlikte bir dönemin sonu olarak oradan gider.

     O şehir anıldığında ilk aklımıza gelen de o kamyonla kalbimize konulup götürülmüştür. Önceden görev yaptığımız şehrin adı geçtiğinde tüm anılarımız bir film şeridi gibi geçer belleklerimizden. Genelde güzel anılar bellekte oluşur ama hiç hatırlamak istemeyeceğimiz anılar da vardır mutlaka bu kamyonlarla gidenlerde.

      Kamyonların sizleri her zaman iyiye, güzele, mutluluğa götürmesi dileği ile…